ما خانواده پرجمعیتی هستیم. البته حالا دیگر باید بگویم بودیم. شش پسر و چهار دختر. این ده تا بچه، هم تابستانی هستند، هم بهاری؛ پاییزی و زمستانی نیز. طبیعی است که در یک تعداد بالا چنین اتفاقی هم بیفتد. اما قسمت جالب ماجرا می‌دانید چیست؟ من و برادر کوچکم هر دو متولد مرداد ماه هستیم. هر کسی می‌شنود به نظرش جشن گرفتن دو تولد در یک خانواده آن هم در یک ماه و یک روز می‌تواند خیلی خاص باشد. ولی آن چه قلب تابستان خانواده ما را خاص تر کرده، نکته دیگری است. مرگ یک خواهر و برادر دیگرم در این ماه. یعنی دو تولد در آغاز این ماه و دو مرگ در میانه های آن. تلنگری عجیب که هر سال برایمان تکرار می‌شود و در گوش مان می‌خواند “خدا خودش داده خودش هم می‌گیره". مرداد برای ما، ماه دل نبستن های دائمی است.